Abstrakcja

„Ikary”

Ikar to uosobienie romantycznego wzlotu, wzniosłych ideałów, bohaterstwa graniczącego z szaleństwem, jak lot ku słońcu. Czasem tym lotem do słońca może być nawet zwykła codzienność.  Moja praca mówi o „Ikarach” codzienności, o moich wzlotach i upadkach;  sile, która sprawia, że ponownie rodzi się we mnie zdolność do podjęcia kolejnej próby przekroczenia granic w sobie.

Wszystkie nasze upadki i powstania pozostawiają w nas ślady podobnie, jak matryca graficzna pozostawia ślady na papierze, przechodząc wiele procesów i zmian.

„Drzwi”

Tytułowe „Drzwi” są symbolem przejścia w inną rzeczywistość, odkrywania na nowo rzeczy i zjawisk dobrze nam znanych, poznawania ich w innym świetle. Czasami moje myśli napotykają na swojej drodze motyw, który staje się źródłem inspiracji otwierając nowe drzwi. Dzięki temu inaczej rozumiem otaczającą mnie rzeczywistość, a nowy świat, który się przede mną otwiera, jest punktem wyjścia do tworzenia.

Początkowo studiuję wybrane motywy, wsłuchuję się w nie, aby później przekształcić je w znaki, nadać im nowe imiona i na nowo ukształtować. Między formami realnymi a abstrakcyjnymi istnieje płynna  granica, obydwie  skonstruowane są na podstawie tych samych praw, decydujących o statyce, dynamice i wzajemnych relacjach. W procesie pojawiają się często nowe podpowiedzi, wynikające z techniki, w jakiej są wykonywane, oporu materiału, czy zaskakującego przypadku. Taki dialog jest potrzebny, bez niego obraz graficzny byłby niepełny.

„Kobieta”

Cykl ten jest próbą zrozumienia natury kobiecości poprzez osobiste odczucia i doznania. Siła, która drzemie w na pozór kruchej osobie kobiety, zawsze fascynuje mnie i inspiruje. Jednocześnie prawa natury, którym podlegamy, wydają mi się wszechwładną potęgą – tajemniczą, nie do opanowania, drzemiącą gdzieś na dnie każdej najmniejszej cząstki.
W tym cyklu grafik staram się zrozumieć i uchwycić zarys skomplikowanych mechanizmów kobiecości. Jest to cykl, do którego często wracam, żeby odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jest kobieta i kim sama jestem.

„Nieśmiertelniki”

Nieśmiertelniki to opowieść o formach nieprzemijalnych, ciągle odradzających się na nowo. Cykl ten wziął swój tytuł od kwiatów o tej samej nazwie, które nie więdną i nie blakną. Organiczne, mocne formy roślinne zachwycają swoją złożonością kształtów i kolorów, mozaiką geometrycznych wzorów i różnorodnością płaszczyzn. Te abstrakcyjne formy są dla mnie symbolem siły natury i źródłem niewyczerpanej energii.

„Woda”

Przyjmuje niezwykłe, zaskakujące formy, imponuje siłą, sieje strach, ale przynosi też ukojenie. Pulsując we wszelkich zakamarkach naszego świata, budzi do życia, kiedy się pojawia i usypia, kiedy odchodzi.

Ten zachwycający, wszechobecny, pędzący żywioł towarzyszący mi od dziecka skłonił mnie do obserwacji jego form, ruchów i kolorów.  Noszę go w sobie, a jego forma pomaga mi wyrazić stany emocjonalne i duchowe. Staram się zatrzymać różne fragmenty tych drzemiących we mnie obrazów i przełożyć je na język grafiki.