Warsztaty plastyczne i plenery

Zapraszam wszystkich zainteresowanych eksperymentowaniem z kreską kolorem i formą na warsztaty plastyczne do mojej pracowni w Siedlcu i na plenery malarskie organizowane w ogrodzie.

Zajęcia grupowe lub indywidualne przeznaczone dla dzieci i dorosłych, jak również dla rodzin. W ramach warsztatów można poznać różne techniki graficzne, malarskie i rzeźbiarskie, takie jak:

• grafika warsztatowa z użyciem tradycyjnej prasy graficznej: linoryt, sucha igła, akwaforta, gipsoryt, drzeworyt, monotypia, kolagrafia
• malarstwo: tempera, akwarela, olej, akryl
• rzeźba w glinie, płaskorzeźba, odlewy, ceramika
• witraż, mozaika
• możliwość uczestnictwa w plenerach malarskich i rysunkowych.

Program ogólny warsztatów

(szczegółowy program dopasowywany jest do indywidualnych potrzeb uczestników warsztatów)

• poznawanie materiałów i narzędzi
• prezentacja różnych technik graficznych i malarskich
• kształtowanie wrażliwości i wyobraźni

Warsztaty odbywają się w pracowni/galerii w Siedlcu, w rodzinnej siedzibie rodziny Siek, 20 km od Krakowa, w przepięknej atmosferze starego dworu, stawów, gdzie przed laty spotykali się Młodopolscy artyści (tutaj właśnie został namalowany Tajemniczy Ogród przez Józefa Mehoffera – zajrzyj do pracowni >). Dla zainteresowanych dłuższym pobytem możliwa jest rezerwacja noclegów w pobliżu.

W trakcie roku szkolnego w pracowni odbywają się stałe warsztaty dla dzieci młodszych i starszych dwa razy w tygodniu. Istnieje również możliwość zorganizowania zajęć poza pracownią, w zależności od indywidualnych potrzeb.

Zapraszam serdecznie!

Anna Siek

• WARSZTATY DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
• WARSZTATY DLA DOROSŁYCH
• PRACOWNIA GRAFICZNA

Akwarela

Nazwa akwarela pochodzi od łac. aqua – woda. Farba ta jest mieszanką pigmentu i spoiwa, składającego się z gumy arabskiej, gliceryny, niekiedy miodu i innych mediów. Akwarela to fascynująca technika i mimo że dość popularna to wymagająca. Trudność malarstwa akwarelowego wynika z tego, że nie wiadomo do końca, jak rozleje się plama farby – ostateczny efekt jest często wypadkową zamierzenia artysty i przypadku. Ponadto raz położonej warstwy nie da się retuszować, bo akwarele nie są kryjące, można ją jedynie rozjaśnić wodą. Jednak jak żadna inna technika malarska trafnie oddaje pięknie, delikatne tony, świetlistość, pozwala uchwycić najbardziej ulotne zjawiska przyrody. Jest pasjonującą i zaskakującą techniką. Wspomniany efekt ulotności i lekkości, tak pożądany w pejzażach, uzyskuje się laserunkami, które nanosi się od warstw najjaśniejszych do najciemniejszych. Nie stosuje się w malarstwie akwarelowym bieli, a charakterystyczną świetlistość daje biały podkład, prześwitujący przez warstwy. Dzięki nachodzeniu barwnych plam na siebie uzyskuje się tony pośrednie. 
Istnieją różne metody nakładania farby akwarelowej, np.: „mokre na mokre” którą często stosuję, polega ona na nałożeniu kolorów na zwilżoną powierzchnię papieru, dzięki czemu barwy łączą się i rozpływają dając miękkie, zamglone plamy. Można też odczekać, aż jedna warstwa wyschnie i dopiero nakładać kolejną. Bez względu na metodę praca akwarelą musi być prowadzona śmiało, pewną ręką.

Akwatinta i Akwaforta

Techniki graficzne należące do druków wklęsłych; obie polegają na trawieniu płyty metalowej, najczęściej miedzianej, kwasem azotowym lub chlorkiem żelaza. W akwaforcie na płycie miedzianej, pokrytej odpornym na kwas lub chlorek werniksem, igłą zdrapuje się werniks odsłaniając metal; kreski tworzą rodzaj rysunku. Odbitki wykonuje się na mokrym papierze za pomocą prasy. Tą techniką graficzną chętnie posługiwali się np. Rembrandt, K. Brandel, J. Pankiewicz. W akwatincie elementami kompozycji są plamy. Płytę miedzianą pokrywa się pyłem kalafonii, który po podgrzaniu tworzy bardzo drobne przylegające do podłoża drobinki. Kompozycje wykonuje się wielokrotnie przesłaniając i zanurzając płytę w kwasowej kąpieli. Przy akwatincie barwnej stosuje się kilka płyt. Do najwybitniejszych twórców stosujących tę technikę należał F. Goya.